 |
| Trymiksowe nurkowanie szkoleniowe na 75 metrów w Attersee. |
Zastąpienie
tabliczek z runtime'm nurkowymi komputerami wielogazowymi da
możliwości szybkiego monitorowania i wyznaczania dekompresji na
bieżąco (on line, „w locie”) podczas nurkowania.
Kontrolowanie nurkowania proponowaną metodą oferuje szereg
pozytywnych cech w stosunku do metod z runtime'm lub metod
opierających się na pamięciowym wyznaczaniu dekompresji:
- Uproszczone planowanie generujące plan łatwy do zapamiętania lub wymagający mniej notatek odczytywanych i interpretowanych pod wodą.
- Mniejszy stres i zdolność wykonywania bardziej złożonych misji.
- Większe bezpieczeństwo wynikające z lepszej kontroli parametrów nurkowania.
- Ograniczenie ilości parametrów do kontrolowania.
- Efektywniejsze wykorzystanie zapasu gazów.
- Łatwiejsze działanie w sytuacjach awaryjnych.
Uproszczone
planowanie generujące plan łatwy do zapamiętania lub wymagający
mniej notatek odczytywanych i interpretowanych pod wodą.
Wykorzystywanie
komputerów nurkowych do nurkowania technicznego nie zwalnia nurka z
zaplanowania nurkowania przy użyciu komputera PC. Taki plan wykonuje
się identycznie jak plan do wykonania z użyciem tabliczki z
rozpisanym runtime'm. Różnica polega na tym jakie parametry
spisujemy na tabliczce lub zapamiętujemy.
Dla nurkującego w oparciu o komputer nurkowy jest istotne, aby
komputer wyświetlał wymagany czas dekompresji, na podstawie którego
nurek podejmie decyzję o rozpoczęciu wynurzania do pierwszego
przystanku dekompresyjnego. Decyzję o wynurzeniu podejmuje się
najpóźniej w momencie wyświetlenia przez komputer zaplanowanej i
zapisanej (zapamiętanej) wartości czasu dekompresji.
Jest to główna różnica w stosunku do wykorzystywania tabliczki z
runtime'm, która zmuszała nurka do rozpoczęcia wynurzania
najpóźniej w momencie osiągnięcia zaplanowanego czasu dennego.
Jak
wykorzystać tę różnicę w praktyce? Po pierwsze, nie musimy
zanurzać się ze ściśle określoną w planie prędkością, możemy
rozglądać się i dostosować tempo do grupy, mamy też czas na
„ogarnięcie” niewielkich usterek lub ustawienie dodatkowego
wyposażenia. Nie ma sytuacji, że zanurzamy się za wolno, bo
komputer uwzględni mniejsze nasycenie podczas zanurzania i
zaplanowany czas dekompresji wyświetli później. Po drugie, nie
musimy rygorystyczne przestrzegać głębokości - wykorzystując
tabliczkę przekroczenie głębokości to praktycznie sytuacja
awaryjna. Kontrolując nurkowanie komputerami możemy skorzystać z
faktu (rysunki), że planowany maksymalny czas dekompresji możemy
osiągnąć poruszając się po wielu profilach, pilnując jedynie
pasma głębokości wynikającego ze składu użytych gazów
(np. dla powietrza to 0 – 50 m), a nie z zapisów na tabliczce,
która uwzględnia przeważnie jedną, maksymalną głębokość.
Przykład.
Planujemy
nurkowanie na powietrzu na około 45 m. Nie będzie jednak
wykroczeniem jeżeli świadomie popłyniemy na 50 metrów lub na 35 m
zależnie od topografii dna.
Poniższe
rysunki pokazują trzy profile o znacznie różniących się
głębokościach, ale o jednakowym czasie dekompresji - 30 minut.
W
praktyce daje to dużą swobodę poruszania się, pływamy po wraku
lub przy dnie w jego pobliżu, dowolnie zmieniajac głębokość
zanim komputer wyświetli zaplanowany czas dekompresji. Nurkując w
ten sposób nurkujemy na efekt dekompresyjny, a nie (jak z
runtime'm) na czas denny.
Mniejszy
stres i zdolność wykonywania bardziej złożonych misji.
Większe
bezpieczeństwo wynikające z lepszej kontroli parametrów nurkowania
Ograniczenie
ilości parametrów do kontrolowania.
Dobry
plan nurkowania to plan prosty, a próba wykonania zbyt wielu zadań
to jeden z najpoważniejszych błędów planu nurkowania. Zbyt wiele
zadań to zbyt mało czasu na wykonanie pojedynczych zadań czyli
pośpiech i stres psychiczny.
Zwalniając
nurka z konieczności częstego sprawdzania i porównywania wartości
czasu i głębokości z zapisami na tabliczce dajemy mu możliwość
przekierowania uwagi z przedramienia na misję - np. nawigację (w
tym kontrolę głębokości) czy filmowanie. Nurkowanie kontrolowane
komputerami dekompresyjnymi zwalnia nurka z obliczeń pamięciowych i
częstej obserwacji tabliczki poprzez udostępnienie tylko dwóch
najważniejszych informacji – aktualnego czasu wynurzenia i zapasu
(wersja komputera z transmiterem) gazów.
Efektywniejsze
wykorzystanie zapasu gazów.
Efektywniejsze
wykorzystanie zapasu gazów pochodzi z faktu, że im później
rozpoczniemy wynurzanie tym więcej, często drogiej, mieszanki
wykorzystamy na fazę denną (fazę misji) nurkowania czyli cel
naszego zanurzenia.
Komputery
dekompresyjne wyznaczają dekompresję w oparciu o rzeczywistą
głębokość nurkowania - próbkując (mierząc) ciśnienie co kilka
sekund tworzą profil nurkowania czyli wykres głębokości w funkcji
czasu.
Zasady
korzystania z tabel dekompresyjnych m.in. z tabliczki z runtime'm
mówią, że cały czas nurkowania spędzamy na maksymalnej
głębokości (może być ich kilka na tzw. nurkowaniu multilevel)
zapisanej w tabeli – oczywiście możemy być płycej, ale tabela o
tym „nie wie” i nie wydłuży czasu dennego tak, jak zrobiłby to
komputer. Nawet nieznacznie zmniejszając głębokość nurkowania
np. zamiast pływając przy dnie pływamy przy burcie lub
nadbudówkach wraku – wydłużamy czas denny i później zużywamy
zapas gazów.
Łatwiejsze
opanowanie sytuacji awaryjmych.
Jedną z
sześciu zasad przeżycia nurkowania technicznego jest zasada
systemów zapasowych, i odnosi się ona także do komputerów
dekompresyjnych. Najlepszym urządzeniem zapasowym dla komputera
nurkowego jest drugi, taki sam, komputer nurkowy, ale zastosowanie w
roli zapasu jakiegokolwiek (posiadającego odpowiednie oprogramowanie
na PC) komputera w zakresie głębokości jego stosowania jest
rozsądnym rozwiązaniem.
Stosowanie
dwóch identycznych komputerów ustawionych jednakowo pod względem
parametrów, ułatwia wykrycie awarii jednego z nich poprzez
porównywanie wskazań.
Cechy
komputerów dekompresyjnych zmniejszające stres nurka zajętego
nawigacją i zabierającego mieszanki oddechowe poza zakresami ich
bezpiecznego stosowania (MOD), mogącego w stresie pomylić mieszanki
ze sobą, predestynują komputery wielogazowe jako najlepsze obecnie
znane urządzenia do wyznaczania dekompresji w sytuacjach awaryjnych
i wspomagające zarządzanie sytuacją awaryjną. Szczególnie
korzystne cechy, oprócz monitorowania dekompresji, to:
- monitorowanie toksyczności tlenowej
- możliwość przełączenia komputera z gazu dekompresyjnego na gaz „plecowy” lub gazy podane z powierzchni i/lub nurków zabezpieczających tzw. support
- rejestracja profilu nurkowego dla potrzeb komory dekompresyjnej
- ….
Obecnie
większość nurków (obserwacje własne) wykonuje nurkowania
techniczne bazując na informacji o dekompresji z tabliczki z
runtime'm, stosując komputer nurkowy na wypadek wykroczenia poza
ramy planowanego profilu. Zapobiega to zabieraniu pod wodę wielu
tabel z kombinacjami czasów/głębokości (tzw. wariantami)
przewidzianych sytuacji awaryjnych.
Podsumowując.
Planowanie nurkowań technicznych z wykorzystaniem komputerów
dekompresyjnych umożliwia stworzenie elastycznego planu łatwego do
zapamiętania (nie wykluczając zapisywania) dla nurka gdyż, plan
zawiera przeważie tylko dopuszczalny czas dekompresji, ciśnienie
zwrotne i przybliżoną głębokość. Wykonanie nurkowania
zaplanowanego tą metodą jest łatwiejsze bo wymaga poruszania się
w pewnych ramach, dając możliwość pływania po, i odkrywania,
profilu dna/wraku, zamiast podążania za „minutowym rozkładem
jazdy” - runtime'm. Zwalnia także umysł z pochłaniających uwagę
obliczeń.
Wolny od
obliczeń umysł to także większe możliwości poradzenia sobie ze
stresem w trakcie awarii. Awaria pogłębia stres, a stres może
doprowadzić do paniki.
Ciągłe
monitorowanie czasu dekompresji (czasu wynurzenia – asc time)
umożliwia optymalne wykorzystanie zapasu gazów tzn takie, kiedy (w
przybliżeniu) cisnieniowy punkt zwrotny pokrywa się z czasowym
punktem zwrotnym nurkowania. Oczywiście można to osiągnąć tylko
wtedy gdy daje nam takie możliwości profil dna/wraku/jaskini. Z
komputerami możliwości te możemy wykorzystać, z tabliczką nie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz